Seria farb do lin Indigo

1. Najpierw przygotowuje się przędzę (za pomocą osnowarki kulowej do barwienia lin, za pomocą osnowarki bezpośredniej do barwienia ukośnego) i rozpoczyna się od belek belkowych.
2. Pudełka do obróbki wstępnej przygotowują (poprzez oczyszczenie i zwilżenie) przędzę do barwienia.
3. Pudełka z barwnikami farbują przędzę indygo (lub innym rodzajem barwnika, np. siarką).
4. Indygo poddaje się redukcji (a nie utlenianiu) i rozpuszcza w kąpieli barwiącej w postaci leuko-indygo w środowisku zasadowym, przy czym czynnikiem redukującym jest podsiarczyn.
5. Leuko-indygo wiąże się z przędzą w kąpieli barwiącej, a następnie po zetknięciu z tlenem na ramie wietrzenia, leuko-indygo reaguje z tlenem (utlenianie) i zmienia kolor na niebieski.
6. Powtarzające się procesy zanurzania i wietrzenia pozwalają, aby indygo stopniowo przybrało ciemniejszy odcień.
7. Pudełka po praniu usuwają nadmiar środków chemicznych z przędzy. Na tym etapie można również zastosować dodatkowe środki chemiczne do różnych celów.
8. barwiona przędza (w postaci lin) będzie musiała zostać poddana procesowi ponownego belkowania (na maszynach do ponownego belkowania, czyli LCB / Long Chain Beamer), aby przerwać linę i nawinąć ją na belki osnowy w celu dopasowania rozmiaru, przed tkaniem. Lub, w przypadku dzianiny dżinsowej, nawijanie stożka odbywa się po ponownym belce, aby przygotować stożki do dziania na okrągło.
9. Barwienie liny jest ogólnie lepsze pod względem wyniku barwienia (trwałość koloru, większe wychwytywanie indygo, równomierność odcienia itp.).
10. Barwienie linowe można również stosować do przędzy dziewiarskiej, natomiast barwienie slasherowe nie może (bez większych modyfikacji).
11. Barwienie lin wymaga większych inwestycji początkowych, a także wymaga dodatkowych maszyn (LCB, kalibrowanie) i przestrzeni.
12. Zdolność produkcyjna: Około 60 000 metrów przędzy na 24-linowej linii barwiącej, około 90 000 metrów przędzy na 36-linowej farbiarce